ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Επεισόδιο
Ζέστη αφόρητη. Η άσφαλτος αχνιστό καμίνι. Κι ο ιδρώτας στο κορμί του ποτάμι. Ξαναέριξε μια φευγαλέα ματιά στο χαρτί με τα ψώνια, πριν μπει στο κρεοπωλείο. Ενάμισι κιλό κιμάς και [..]
[ Νίκος Προσκεφαλάς / 29.06.19 ]
Νύχτες καλοκαιριού
Στη Γ
Είχαμε ξαπλώσει χάμω στη βεράντα. Χαζεύαμε τον βραδινό ουρανό. Πριν από μερικά λεπτά είχες σπάσει με τη σφεντόνα σου τη λάμπα του Δήμου που κρεμόταν απ’ το μπράτσο της [..]
[ Γιώτα Αναγνώστου / 27.06.19 ]
Γλώσσες σε κίνηση
Μεγάλο μέρος από τις 6800 ομιλούμενες σήμερα γλώσσες στον κόσμο είναι μοιραίο να εξαφανιστούν τα επόμενα πενήντα χρόνια για να δώσουν τη θέση τους στην προέλαση των παγκόσμιων [..]
[ Φοίβος Γκικόπουλος / 27.06.19 ]
Το μεγάλο Τίποτα του Κώστα Αξελού
Εκλείπουν πλέον οι ποιητές που ξεσήκωναν τα κύτταρα και ανέτρεπαν τα καθεστώτα, καταγγέλλοντας «κάθε κενότητα (που) αναπαύεται ανώδυνα σε κατακτημένες αποσκευές». Τώρα, [..]
[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / 26.06.19 ]
Easy
Στην αρχή θα νιώσεις μια απαλή ανάδευση. Ένας αργός, μαυλιστικός ρυθμός θα κάνει τα πάντα γύρω να γυρίζουν, να ομογενοποιούνται, στο σώμα σου να ενσωματώνονται. Μια ζέστα γλυκιά [..]
[ Γιώτα Αναγνώστου / 25.06.19 ]
Φοβάμαι τον ανελέητο μικροαστισμό
Αναρωτιέμαι μερικές φορές: όταν μας κάθισε στον σβέρκο η χούντα, πόσοι ήταν εκείνοι που ένιωσαν – εκτός από τους συνήθεις «υπόπτους» της Αριστεράς που δέθηκαν πισθάγκωνα – ότι [..]
[ Κώστας Καναβούρης / 24.06.19 ]
Το σύνορο είναι ο άνθρωπος
Να φύγεις Τζαμάλ... είπε η μάνα και ακούμπησε το δεξί της χέρι στην καρδιά του. Να σωθείς εσύ... είπε ο πατέρας, και ακούμπησε το μέτωπο του στο μέτωπο του Τζαμάλ. Να περάσεις τα σύνορα... είπε [..]
[ Ζήσης Ναούμ / 22.06.19 ]
Επειδή γνωρίζω, με ξενερώνει
Μπαίνω μαζί του στο μετρό τον κοιτώ και στεναχωριέμαι. Φοράει “σκισμένο” μπλουτζίν, των 150 ευρώ. Είναι γλυκό παιδί, ενεργός δημοκράτης ή στον κόσμο του. Δεν αντιλαμβάνεται και δεν [..]
[ Κώστας Κάππας / 22.06.19 ]
Περαστικά
Να πάρω τηλέφωνο τη Β. Απ’ το πρωί ήθελα να την ακούσω. Από την ώρα που αυτός ο αχρείος είχε πιάσει το αλυσοπρίονο και κατέβαζε το περήφανο δέντρο. Ο Γ. που με νοιάζεται, μου είπε να [..]
[ Γιώτα Αναγνώστου / 22.06.19 ]
Αναρωτήθηκες ποτέ πως είναι να κλειδώνεις το σπίτι σου για πάντα;
Έχω μια φίλη που έχει δυο μαύρα μάτια και κάτι μαύρα μαλλιά και μια όμορφη μύτη και φοράει μια μαντίλα και έχει δυο παιδιά, ένα κορίτσι κι ένα αγόρι κι είναι από τη Δαμασκό κι έχει έναν [..]
[ Γιάννα Κουκά / 20.06.19 ]
Δυϊκός αριθμός
Μα πόση ανοησία να αφήσω πάλι εκτός ύλης
το δυϊκό αριθμό.
Να μην τον προτείνω ούτε σαν σπουδή προαιρετική.
Παράτησατα ουσιαστικά ορφανά
στου ενικού τα στενοσόκακα
και στου [..]
[ Νίκος Προσκεφαλάς / 18.06.19 ]
Ανακοινώσεις
Η υπάλληλος 3542 να προσέλθει στο ταμείο 47, παρακαλώ (ήχος)
Οι πελάτες που περιμένουν στο ταμείο 34 να κατευθυνθούν για την ταχύτερη εξυπηρέτησή τους στο ταμείο 47, παρακαλώ (ήχος)
Οι [..]
[ Γιώτα Αναγνώστου / 18.06.19 ]
Να είσαι μέσα στο ταξίδι...
Το ποτό ήταν ευθύνη του επισκέπτη. Του πατέρα όταν κατέβαινε στο νότο, του γιού όταν ανέβαινε στον βορρά. Εκεί γύρω στα μεσάνυχτα, καθώς ησύχαζε η μέρα, κάθονταν αντικριστά στο τραπέζι, [..]
[ Ζήσης Ναούμ / 18.06.19 ]
Να μη συνηθίσουμε
Νιώθω πως αυτό είναι το στοίχημα που καλείται να κερδίσει ο νέος τύπος ανθρώπου που έχει γεννηθεί στην εποχή της εικόνας.
Να πασχίσει με κάθε τίμημα να κρατήσει διάφανο το δέρμα [..]
[ Ειρήνη Παραδεισανού / 13.06.19 ]
Υποθέσεις
Ας υποθέσουμε πως δεν με τσάκιζες. Πως δεν σε άφηνα να με τσακίσεις. Ας υποθέσουμε πως αντιδρούσα. Πως σε βούταγα και σε ‘χωνα δυο μέτρα μες στο χώμα. Πως πλήρωνα τοις [..]
[ Γιώτα Αναγνώστου / 09.06.19 ]
Ωμό σκοτάδι
Τον βλέπω, έρχεται κατά πάνω μου. Εγώ ανηφορίζω το πεζοδρόμιο, αυτός κατηφορίζει. Έντεκα η ώρα πρωινή. Ισορροπεί στα χέρια του τέσσερα, πέντε ομοιώματα καραβιών. Ξέρω ότι με κοιτάει με [..]
[ Κώστας Καναβούρης / 08.06.19 ]
Το δικαίωμα
Από την ανοιχτή πόρτα του γραφείου της ορμούσε το έμπα του καλοκαιριού που δεν έλεγε να καλοκαθίσει. Πού θα πήγαινε όμως, ακόμη κι αυτή η προεόρτια μυρουδιά του έφτανε να της [..]
[ Γεωργία(Γιούλα) Τριγάζη / 08.06.19 ]
Όταν αλώνεται το νόημα μοιάζουν με πήλινο στρατό οι λέξεις
Ι
Κάθε φορά που με χτυπούσε έπεφτε στα γόνατα κι εκλιπαρούσε τη συγγνώμη μου. Σ’ αγαπάω, μου ορκιζόταν με δάκρυα στα μάτια. Δεν θα ξαναγίνει. Αυτή ήταν η τελευταία φορά. Στ’ [..]
[ Γιώτα Αναγνώστου / 03.06.19 ]
«Που-τι-ουίτ;»
Ζήτησες ησυχία. Για να μην μπερδευτείς στο μέτρημα. Σ’ ένα κρεβάτι αραδιασμένα τα αργύρια. Ένα, δύο, τρία… Πάντα κάποιο λείπει. Βγάλτε σκασμό. Πού είναι το γαμημένο; Χειροκροτούν και [..]
[ Γιώτα Αναγνώστου / 28.05.19 ]
Το τέλος
Έβγαλε ο Έκτορας την περικεφαλαία, απόγευμα της άνοιξης,
να σκουπίσει μια στιγμή απ’ το πρόσωπο
τη σκόνη, τα τραύματα, που στάζαν
φρέσκο αίμα.
Κι έβαλε τότε απρόσμενα τα κλάματα ο [..]
[ Νίκος Προσκεφαλάς / 24.05.19 ]
Ο καθείς και τα όπλα του
Αν το μοναδικό σου όπλο ήταν πάντα ένα μολύβι, φρόντισε να είναι καλοξυσμένο.
Αν το μοναδικό σου όπλο είναι ένα μολύβι, καλό θα ήταν να ξέρεις να γράφεις.
Αν άλλο όπλο απ’ το μολύβι σου δεν [..]
[ Γιώτα Αναγνώστου / 20.05.19 ]
Η ομορφιά είναι απτή, όπως το αίμα μέσα στο ποίημα...
(…) από κάθε τι γλιστρούν στο τέλος,/στίχοι ωραίοι./Δεν έχω όμως πάντοτε ποίημα γι’ αυτούς. (Άθως Δημουλάς)
Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, εδώ βρίσκεται ο κόμπος, εδώ και το χτένι, όπως [..]
[ Κώστας Καναβούρης / 16.05.19 ]
Απουσίες
Τελειώνει κι αυτή η σχολική χρονιά.
Καιρός να κλείσουμε και το βιβλίο απουσιών, λέει ο Διευθυντής. Εκατόν εβδομήντα δελτία με σπάγκο σταυρωτά να δέσουμε και στον φωριαμό να [..]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 14.05.19 ]
Να σου πω κάτι
Άστο λίγο το βιβλίο. Να σου πω θέλω. Άστο. Κοίτα με. Σε είδα στον ύπνο μου χτες. Ήμουνα λέει μικρός και συ νέα. Κάναμε ποδήλατο, όπως τότε. Εσύ μπροστά. Πίσω εγώ. Έβλεπα τη μακριά κοτσίδα σου να [..]
[ Γιώτα Αναγνώστου / 12.05.19 ]
Ιχθυόσκαλα Κερατσινίου
Τὴν ὥρα ποὺ ἔφευγε τὸ τελευταῖο φῶς τῆς μέρας καὶ οἱ σκιὲς μακραῖναν, μ᾿ ἕνα σάλτο πήδησε καὶ τὸ δικό μας τὸ μυαλὸ ἐποχὲς καὶ ἀποστάσεις καὶ στρώσαμε κουβέντα. Τότε, ἀμούστακοι πιτσιρικάδες, μ᾿ ἕνα ἥμερο [..]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 12.05.19 ]
Το πανηγύρι
Ήθελα τόσο να πάω στο πανηγύρι. Το είπα. Ο πατέρας μου γύρισε το μάτι. Καλύτερα να μου ‘ριχνε χαστούκι. Λιγότερο θα πόναγε. Η μάνα δεν έβγαλε άχνα. Δεν τράβηξα τα μάτια. Δεν τα χαμήλωσα. Τα [..]
[ Γιώτα Αναγνώστου / 07.05.19 ]
Η κουλτούρα του τσαμπουκά και η ηθική του σεβασμού προς τον Άλλο
Η ελληνική κοινωνία ήταν ανέκαθεν διαποτισμένη από τη βία και από φαλλοκρατικές αντιλήψεις. Η βία πάντοτε αποτελούσε το βασικό συστατικό της διεκδίκησης ή της επιβολής. [..]
[ Παναγιώτα Ψυχογιού / 05.05.19 ]
Η μαντάμ Κ.
Η αλήθεια είναι πως από ξένες γλώσσες δεν πολυσκάμπαζε. Κάτι λίγα εγγλέζικα, απ' την εποχή του ντου γιου λάικ μαμζέλ δε γκρις κι αυτά τσάτρα-πάτρα. Α... και κάτι σκόρπιες λέξεις γαλλικές. [..]
[ Ζήσης Ναούμ / 05.05.19 ]
Το κουστούμι
Ήτανε μια φορά ένα κουστούμι. Ωραίο ρούχο! Μα την αλήθεια. Καλοραμμένο. Ύφασμα ακριβό. Δροσερό το καλοκαίρι. Το χειμώνα ζεστό. Φίνο. Όνειρο κάθε σώματος. Αλλά (πάντα υπάρχει ένα αλλά κι αν δεν [..]
[ Γιώτα Αναγνώστου / 05.05.19 ]
