Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Μ. Μπαχτίν: η γλώσσα, το υποκείμενο, το μυθιστόρημα

Υπάρχει μια υλική πραγματικότητα, που συνίσταται από πράγματα. Τα πράγματα δεν υπάρχουν ερήμην της γλώσσας που τα [...]

[ Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης / 26.02.19 ]

Το μόνον της ζωής της ταξείδιον

Από τον Μάρτιο ετοίμαζε τα φυτώρια, μέχρι τον Ιούνιο ήτανε στις τσάπες, όλο το καλοκαίρι μάζευε καπνά και ντομάτες, μέχρι τον [...]

[ Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης / 20.02.19 ]

Αταίριαστες εικόνες

Εδώ και πολλή ώρα προσπαθώ να ταιριάξω δυο αντιφατικές εικόνες που ’χω σχηματισμένες για σένα. Τη μια έτσι όπως σε θυμάμαι [...]

[ Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης / 13.02.19 ]

Λαυρέντης...

Την ίδια πάντα τακτική ακολουθούσε, όταν πέθαινε κάποιος σημαντικός συγγραφέας, κριτικός ή στιχουργός. Αντί να μπει στον [...]

[ Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης / 29.01.19 ]

Οι αφηγήσεις της φωτιάς

Το μαντέμι, ή αλλιώς ο χυτοσίδηρος απ’ τον οποίο κατασκευάζεται η μεταλλική καρδιά του τζακιού, έχει κοινή ετυμολογική [...]

[ Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης / 23.01.19 ]

Της πόλεως το άγος

Έξω απ’ τα τείχη θάβανε οι αρχαίοι τους ακάθαρτους νεκρούς τους. Όσους με τα λόγια και τις πράξεις τους ανοσιούργησαν σε [...]

[ Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης / 08.01.19 ]

Στημένα παιχνίδια

Εναλλάξ όσο ήμασταν στο σχολείο, με τη σειρά μετά όποιος έδινε εξετάσεις. Στο πανεπιστήμιο ξανά εναλλάξ, με τη σειρά μετά [...]

[ Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης / 31.12.18 ]

Έλλειψη χιούμορ

Δεν καταλάβαινε απ’ αστεία η μάνα μου. Σκληρή γυναίκα, δουλεμένη, πόντια των χωραφιών. Μια, δυο φορές την τρόμαξα κρυμμένος [...]

[ Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης / 29.12.18 ]

Θέλετε κάτι άλλο, παρακαλώ;

Δουλεύει τέσσερις ώρες τη μέρα σε ένα σούπερ μάρκετ. Πίσω απ’ το ψυγείο με τα αλλαντικά, τις ελιές, τα τυριά και τα τουρσιά. [...]

[ Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης / 15.12.18 ]

Ο συγκολλητής

Σπασμένα μάρμαρα, θρυμματισμένα μέλη από αρχαίους κούρους και κομματιασμένα αγγεία από συλημένους τάφους είδα πεταμένα [...]

[ Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης / 30.11.18 ]

Μόνο σκέψου

Μεγάλος είσαι πια μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις. Αυτό και μόνο να σου πω εγώ απ' την πλευρά μου προτού ξανασωπάσω: Πως όταν [...]

[ Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης / 29.11.18 ]

Το ελιξίριο του μίσους

Είναι και μια ηλικία άχρονη, απροσδιόριστη κι απολύτως στάσιμη, που παραμένει ακίνητη στα είκοσι, στα τριάντα, στα [...]

[ Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης / 28.11.18 ]

Εκδρομές του νηπιαγωγείου

 Τον χειμώνα πηγαίναμε εκδρομή στο γήπεδο, αλλά με το που έπιανε για τα καλά η άνοιξη προτιμούσαμε πάντα τους αγρούς. Μικρά [...]

[ Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης / 24.11.18 ]

Συγγραφικά χαμόγελα

  Εκμαιεύω ιστορίες από ανυποψίαστους περαστικούς, εκβιάζοντας τις σιωπές, τις χειρονομίες και τα πιο μελαγχολικά [...]

[ Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης / 21.11.18 ]

Ο Θοδωράκης

Έστω και εκ των υστέρων κρίνω ότι για τα δεδομένα του ’80 ήταν ένας πρωτοπόρος. Αλλά πού να πάρουμε χαμπάρι εμείς τότε, ούτε που του [...]

[ Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης / 11.11.18 ]

Τα κοχύλια της στεριάς

Ήταν, λέει, κάποτε αλλά πολύ κάποτε η θάλασσα μέχρι τα δικά μας μέρη κι είχε καρχαρίες, φώκιες, τσιπούρες και ασφαλώς όστρακα. Δεν [...]

[ Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης / 21.10.18 ]

Περιττά έξοδα

Το μεσημέρι θα πάει στην κουζίνα για φαγητό, το απόγευμα θα καθίσει στο σαλόνι για τηλεόραση και τη νύχτα θα επιστρέψει [...]

[ Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης / 17.10.18 ]

Ο κερασάς

Ήταν το σταθερό δρομολόγιο της Τρίτης με το γαϊδουράκι του και με τα κερασάκια του. Σήκωνε το χέρι και μας χαιρετούσε. Πού [...]

[ Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης / 13.10.18 ]

Η δική μου η γενιά

Να πω κάτι και για τη δική μου τη γενιά; Θαρρώ ότι έχω το χρέος να το κάνω. Με αυτήν ακριβώς την αίσθηση ευθύνης που έχει ο [...]

[ Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης / 11.10.18 ]

Βαλσαμώματα

Ως προς τα διαβάσματά μου προτιμώ κυρίως την καλή νεοελληνική λογοτεχνία όχι από επαρχιακή φιλοπατρία αλλά γιατί [...]

[ Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης / 09.10.18 ]

Νυχτερινές μπάλες

Ήθελε φόρμα του Άρη, του την πήρα τη φόρμα του Άρη. Ήθελε μπάλα του Άρη, του την πήρα τη μπάλα του Άρη. Τι να πεις; Ξεμωραίνονται οι [...]

[ Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης / 07.10.18 ]

Εξέδρα επισήμων

Θέλω να στραγγαλίσω όλους αυτούς τους άθλιους ηθικολόγους που απ’ αρχής του κόσμου σηκώνουνε το δάχτυλο για να [...]

[ Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης / 29.09.18 ]

Απονομή δικαίου

Αρχές του ’90, σε ένα τάγμα προκάλυψης, κάπου στα βόρεια σύνορα. Στην περιοχή ευθύνης μας είχαμε και κάποια περάσματα [...]

[ Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης / 25.09.18 ]

Οι φοβισμένοι αντιήρωές μου

Οι δικοί μου ήρωες δεν είναι κατά δήλωσή τους ήρωες. Σαν τους άλλους του ’40 ή του ’21 ή τουλάχιστον τους πιο αφανείς της [...]

[ Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης / 18.09.18 ]

Οι καημοί που δεν καημίζονται

Σούλα Τόσκα-Κάμπα Μοιρολόγια – Από τη δημοτική μας ποίηση, εκδ. Διονυσίου Νότη Καραβία, Αθήνα, 2018 «Όλοι οι καημοί καημίζονται κι [...]

[ Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης / 02.07.18 ]

Κίτρινο, σχεδόν μαύρο

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ,  Σπουδή στο κίτρινο, εκδόσεις Το Ροδακιό, σελ. 232  Αρχίζω με μια αναγκαία εξήγηση ως προς την [...]

[ Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης / 28.05.18 ]

Δικαίωσις

Ήταν η πρώτη που εκτίμησε το ποιητικό μου τάλαντο, όταν ακόμη κι εγώ ο ίδιος το αγνοούσα. Είχα μόλις επιστρέψει από τις [...]

[ Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης / 23.02.18 ]

1