«Νόμιζα πως ήταν μαύρος, Πακιστανός»!

«Ένας 36χρονος άντρας είναι νεκρός. Ούτε όνομα ούτε τίποτα. Ούτε ακόμα εκείνη η ρατσιστική διάκριση που υπάρχει στις ανακοινώσεις της ΕΛ.ΑΣ. και του Λιμενικού: «Ημεδαπός, αλλοδαπός». Όμως ξέρουν την ηλικία. Κάποιοι υπαινίσσονται το ενδεχόμενο μιας νέας προσπάθειας συγκάλυψης πιθανού ρατσιστικού εγκλήματος. Αυτό μένει να αποδειχθεί…» σημείωνα λίγη ώρα μετά το έγκλημα στο λιμάνι του Πειραιά.

Και αποδείχθηκε ότι επρόκειτο για ρατσιστικό έγκλημα:

«Νόμιζα πως ήταν μαύρος, Πακιστανός» είπε ο ύπαρχος του Blue Horizon.

«Νόμιζα πως ήταν μαύρος, Πακιστανός»!

Και θεώρησε ότι αυτό συνιστά υπερασπιστικό επιχείρημα. Δικαιολογία του φόνου.

Το είπε στον πλοίαρχο, το είπε στους ομοίους του, σε όλες τις μαραγκιασμένες, στις χέρσες ψυχές που ναυαγούν σε μια στολή, σε μια κούπα καφέ, σ’ ένα μπουκάλι μπύρα, ή σ’ ένα «νοικοκυριό».  

 Είναι ο φασισμός, ο ρατσισμός, ο εθνικο-θρηκευτικός φανατισμός, ο σεξισμός, που του όπλισαν το νου.

Είναι η βεβαιότητα ότι οι «ξένοι» είναι εχθροί-εισβολείς, που όπλισε τη βία εναντίον των μεταναστών, εναντίον του Λουκμάν, εναντίον του Ζακ, εναντίον του «μαύρου Πακιστανού».

Είναι η κυρίαρχη ιδεολογία που κάνει το ρατσισμό κοινότοπο, που κάνει τα θύματα να ψηφίζουν το θύτη τους, να κάνουν δήμαρχο τον κάθε Μπέο και τον ύπαρχο να απορεί για την φυλάκισή του.

Το μάθημα της φοβερής κοινοτοπίας του κακού ξεπερνά τη σκέψη του.

Αυτοί που του «όπλισαν» το χέρι είναι εκεί ψηλά…