Τρικυμία εν φοβισμένω κρανίω

[ Γιώργος Παππάς / Ελλάδα / 03.04.20 ]

«-Μάσκες να φοράτε μόνο αν είστε άρρωστοι.

-Μα δεν ξέρουμε αν είμαστε και πώς να φερθούμε, επειδή δεν κάνετε τεστ.

-Να συμπεριφέρεστε σα να είστε.

-Να βάζουμε μάσκες δηλαδή;

-Όχι αν δεν είστε άρρωστοι.

-Μα εσείς είπατε…

-Να, αυτά δεν μπορώ…».

Μήνυμα, απ’ τα πολλά που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο αυτόν τον καιρό, ευστοχότατο.

 Απηχεί στο 100% την τρικυμία εν φοβισμένω κρανίω που έχει δημιουργήσει στον κόσμο η ενημέρωση μας από τους αρμόδιους. Σε συνδυασμό με την κραυγαλέα αντίφαση, απ’ τη μια της πολυδιαφημισμένης αυθεντίας του κυρίου καθηγητή, κι απ’ την άλλη των απολύτως βέβαιων -για τον κοινό νου- παλινωδιών του.

Απ’ την έγκυρη, δημόσια διατυπωμένη, άποψή του δυο μήνες πριν, πως δεν υπάρχει απευθείας αεροπορική σύνδεση της χώρας μας με την Ουχάν και πρόκειται για μια ίωση με χαμηλή θνητότητα (του ιδίου εγκύρου λοιμωξιολόγου, όχι του δίδυμου αδελφού του) μέχρι το δάκρυ που απείλησε, κατ’ άλλους συνέβη, να κυλήσει από το μάτι του. Επαπειλούμενο δάκρυ για την εκατόμβη των νεκρών ηλικιωμένων, που τους χρωστάμε τόσα και που θα συμβεί αν δεν πειθαρχήσουμε απόλυτα στην έγκυρη (διαφορετική βέβαια από την άλλη έγκυρη, αλλά την αγαπά κι αυτήν, κι αυτή δική του είναι) άποψη του καλοθωρακισμένου επικοινωνιακά πολυσέλιδου επιστημονικού βιογραφικού. Που επισκέπτεται νοσοκομείο, μας αναφέρει τα μικρά ονόματα των ηρώων που συνάντησε, αυτών που θα σηκώσουν το βάρος της νοσηλείας μας, για τους οποίους όμως δε φροντίζει -για έναν προς έναν, με την ίδια σειρά των ονομάτων που συγκινημένος μας διάβασε- να εξασφαλίσει την καλή υγεία τους. Μιας και μας λέει πως δεν είναι απαραίτητο να γίνουν ούτε σε αυτούς τεστ, τεστ, τεστ. Δεν φροντίζει ούτε για μάσκες, ούτε για αναπνευστήρες, ούτε για προσλήψεις, ούτε για μεταφορά του φόρτου των Νοσοκομείων από άλλα, πλην κορονοϊού, περιστατικά σε επιταγμένα ιδιωτικά ιατρεία, ούτε για γενναία αύξηση κλινών ΜΑΦ και ΜΕΘ, ούτε για από τώρα μετατροπή γυμναστηρίων, εκθεσιακών κέντρων, άλλων κλειστών χώρων σε χώρους νοσηλείας. Παρά μόνο η επωδός: Μείνετε σπίτι, είναι κρίσιμο το 15ήμερο. Το κυλιόμενο 15ήμερο. Πολύ φοβάμαι πως με 11 εκατομμύρια ευρώ που έδωσε ο Ηγέτης στους καναλάρχες για να προπαγανδίσουν το «Μένουμε Σπίτι» στο τέλος θα πείσουν και τους γιατρούς και τους νοσηλευτές να μείνουν μέσα. Εδώ αυτοί έπεισαν πρώτα τον ίδιο και μετά εμάς πως όπου να ’ναι η παγκόσμια κοινότητα θα τον αποκαλεί Ουίνστον.

Κυριάκο-Ουίνστον Μητσοτάκη.

Τέλος πάντων, δεν κρίνω την επιστημοσύνη του κυρίου καθηγητή, δεν έχω ούτε τη γνώση, ούτε την πρόθεση να το κάνω.  Αλλά εδώ δεν μιλάμε για ιατρική, μιλάμε απλά για πραγματικά δεδομένα προς επεξεργασία από έναν κοινό νου. Γι’ αυτό και αναφέρομαι στον καλό επιστήμονα, που ανέλαβε την ευθύνη να παίξει το ρόλο του υγειονομικού πορτ παρόλ της Ελληνικής Κυβέρνησης, που πήρε την ατομική ευθύνη να προτάξει την δική μας ατομική ευθύνη σχεδόν ως αποκλειστικό όπλο απέναντι στην πανδημία και στην προστασία της δημόσιας υγείας, υποβαθμίζοντας όσο χρειάζεται την κρατική ευθύνη για τη  μη ισχυροποίηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, που πήρε την ατομική ευθύνη να  σαλαμοποιήσει κατά το δοκούν τις οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, εξ΄ ού και καραντίνα δίχως «τεστ, τεστ, τεστ». Δε χρειάζεται να είσαι λοιμωξιολόγος για να προτείνεις να μείνουμε, ας πούμε 1 χρόνο στα σπίτια μας, χωρίς επαφή με κανέναν, ώστε να μη μεταδώσουμε στην κοινότητα καμία ίωση.

Και στο δικό μου το κρανίο ίδια τρικυμία δημιούργησαν αυτά, να βάζω ή να μη βάζω μάσκα; Ένα πράγμα σαν το ερώτημα που ταλαιπωρεί γενιές και γενιές, η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα; σκέφτηκα λοιπόν να προσπαθήσω να βγάλω μια άκρη, έτσι πήρα ένα φίλο, του καθεστώτος,  για να είναι μέσα στα πράγματα, τι με κοιτάτε πλάγια; Mόνο εμένα δηλαδή σ’ αυτήν τη χώρα μ’ έκαναν να μην εμπιστεύομαι διόλου τη λογική μου και να βεβαιώνομαι -κάθε μέρα και περισσότερο- πως αυτοί που είναι κοντά στο καθεστώς, όσοι είναι μέσα στα πράγματα, αυτοί και μόνο αυτοί …ξέρουν. Ή μπας και πιστεύετε πως μόνο εγώ έχω ένα γνωστό «του καθεστώτος»; Εντάξει, η αλήθεια είναι πως δεν είχα, φρόντισα όμως γρήγορα και βρήκα, έτσι δε γίνεται αυτό; Τέλος πάντων, του τηλεφώνησα για να μου πει τι να κάνω, υπεύθυνα όμως, όχι σαν αυτά που ακούω, λες και μετεμψυχώθηκε η Πυθία, συναναστράφηκε κανα χρόνο τον Γκέμπελς, κλωνοποιήθηκε σε κάμποσα αντίγραφα και μας ενημερώνει για την πανδημία.

Το τηλεφώνημα είχε μεγάλο ενδιαφέρον.

Επειδή όμως η ώρα πήγε 6 και θέλω ν’ ακούσω την ενημέρωση της Κυβέρνησής μας πρώτα για την Αμερική, μετά για την Ευρώπη - πλην Βαλκανικών χωρών, δεν πολυσυμφέρουν αυτές- άντε και στο τέλος τα απόλυτα νούμερα για τη χώρα μας, θα το μοιραστώ μαζί σας αύριο.