Τρέμουν το ποτάμι της οργής

 Νομίζουν ότι θα πνίξουν το θυμό με χημικά και κλομπς. Κλείνοντας το Μετρό.

Ματαιοπονούν.

Ο θυμός των νέων έχει βαθιές ρίζες, τρέφεται από την καθημερινή βία στο δρόμο, στο σχολείο, στις σχέσεις, στο άνεργο αύριο, στο νεκρό όνειρο, στη ζωή με κουπόνια και στο θάνατο με εισιτήριο.

Η οργή στρέφεται απέναντι σ΄ένα σύστημα που αρνείται τη ζωή, που θεωρεί χρήσιμες Ιφιγένειες τους νέους, τροφή για τους κανίβαλους του κέρδους, των μιζών και των ρουσφετιών.

Είναι θυμός για τους κήνσορες και τώρα θεράποντες της τηλοψίας και της συστημικής προπαγάνδας. Αυτούς που τώρα «πάνε με το κύμα» της οργής για να το εκτρέψουν ύστερα στην εκτόνωση. Αυτούς που χθες έλεγαν «όλοι μαζί τα φάγαμε», τώρα ότι «όλοι φταίνε» και αύριο ότι «όλοι φταίμε»!

Είναι η οργή γι’ αυτούς που ξεσκίζουν τη λογική και σκυλεύουν τους νεκρούς μας.

Όμως οι πετσωμένοι μιντιακοί θερμοστάτες του συναισθήματος έχουν πάθει βραχυκύκλωμα.

Ο θάνατος ακυρώνει την εξουσία των κανιβάλων.

Η τραγωδία παύει τη νομιμοποίηση του κανιβαλισμού στο όνομα του κέρδους.

Είναι η στιγμή που δεν πάει άλλο.

Είναι το προοίμιο της εξέγερσης.

Γι’ αυτό τρέμουν….