Πανδημία και πολιτική

Σε πρώτο επίπεδο η επιδημία του κορονοιού είναι υγειονομικό θέμα… όμως ο ιός δεν είναι απλά ένα φυσικό φαινόμενο όπως οι φυσικές καταστροφές... έχει βαθύτατες πολιτικές αιτίες...
Εξηγούμαι... η επιδημία άρχισε στην Κίνα για να εξελιχθεί σε παγκόσμια πανδημία... γιατί όμως; ...διότι το κομμουνιστικό-άγρια καπιταλιστικό καθεστώς της χώρας κώφευε επί χρόνια στις προτροπές της διεθνούς κοινότητας να απαγορεύσει την παραδοσιακή πώληση και την κατανάλωση των άγριων ζώων απ’ όπου προέρχονται οι περισσότεροι ιοί... και στη συνέχεια κατέφυγε σε κατασταλτικά μέτρα εναντίον του γιατρού που πρώτος έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τον ιό... η σταλινική γραφειοκρατία στο μεγαλείο της...  με αποτέλεσμα να καθυστερήσουν ένα αποφασιστικό μήνα τη λήψη μέτρων... και έτσι φτάσαμε στην εκατόμβη της Γιουχάν και την προοδευτική εξάπλωση σε όλο τον κόσμο... εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι εάν η Κίνα είχε ένα δημοκρατικό καθεστώς με σεβασμό στην κοινωνία των πολιτών όλα θα είχαν πάρει διαφορετικό δρόμο...
Και στη συνέχεια τι έκαναν οι πολιτικές ηγεσίες στην Ευρώπη και την Αμερική; ...απλώς παρίσταναν τη στρουθοκάμηλο λες και αγνοούσαν ότι ήταν αδύνατο ο ιός να περιορισθεί στην Ασία... προτίμησαν τις busness as usual γιατί απλώς πρυτάνευαν οι οικονομικές σκοπιμότητες...για να μην πω ότι για ορισμένους ήταν η χρυσή ευκαιρία να ξεφορτωθούν μερικές χιλιάδες ηλικιωμένους... τη στιγμή που τα δημόσια συστήματα υγείας είχαν υποστεί δραστικές περικοπές όπως ορίζει η βίβλος του Νεοφιλελευθερισμού... εκτός από τους γνωστούς Γερμανούς για τους οποίους η λιτότητα αρμόζει σε όλους τους λαούς εκτός απ αυτούς...
Και τώρα τρέχουν και δεν προλαβαίνουν, για να βρουν ακόμα και τα στοιχειώδη υγειονομικά υλικά που λόγω της ηθελημένης αποβιομηχανοποίησης της Ευρώπης παράγονται στην Κίνα... να μη μιλήσουμε για τους Τράμπ, Τζόνσον, Ερντογάν και Μπολσονάρου, των οποίων ο κυνισμός συναγωνίζεται τη βλακεία, που καθυστέρησαν ακόμα περισσότερο τη λήψη των απαραίτητων μέτρων...
Ποιος πληρώνει τα σπασμένα;
Και αν η κρίση που μετατρέπεται και σε οικονομική κρίση έχει πολιτικό πρόσημο... σημαίνει ότι έφτασε η ώρα της Πολιτικής... για την ώρα μεταξύ άλλων... οι Financial Times αποκηρύττουν τον Νεοφιλελευθερισμό και τάσσονται υπέρ του κοινωνικού κράτους και της ανάμιξης του στην οικονομία... και ο γνωστός Κίσινγκερ ανησυχεί για τον περιορισμό των πολιτικών ελευθεριών με αφορμή την πανδημία... Ενώ στην καρδιά της δημοκρατικής Ευρώπης ο Ούγγρος πρωθυπουργός Ορμπάν αυτοανακηρρύχθηκε δικτάτορας με κοινοβουλευτικές διαδικασίες, όπως ο Χίτλερ...
Και είμαστε ακόμα στην αρχή...