Εντυπώσεις από μια ορκωμοσία

Ορκωμοσίες. Άφθονες. Όσες οι σχολές. Όσα τα τμήματα. Ενδυμασία. Καλλωπισμός. Ευπρέπεια. Απλότητα. Επιτήδευση. Σοβαρότητα. Κιτς. Μπουκέτα. Ανθοδέσμες. Φωτογράφοι. Τήβεννοι. Αίθουσες τελετών. Τελετάρχες. Κοσμήτορες. Καθηγητές, ...γητές, …γητές. Συγγενείς. Φίλοι. Πανό. Κομφετί. Κόρνες από νταλίκες. Κλιματισμός. Εκνευρισμός. Πρωτόκολλα. 

Καθομολόγησις:  ο περίβολος ιερός,  το τέμενος σεπτό,  το τέμενος των μουσών, επιστήμη δίκην θρησκείας, εμαυτός/εμαυτή χρήσιμος, η οδός ευθεία, ο τύπος αρετής, η σκέπη σοφίας, οι διδάσκαλοι πεφιλημένοι. 

«Ορκίζω τον γιο μου» είπα σε παλιά μου φιλόλογο που συνάντησα τυχαία σε μια φάση της σελήνης. «Λάθος το είπες» με διόρθωσε «ορκίζεται ο γιος μου είναι το σωστό».  Μ’ έκανε πάντα να πεισμώνω αυτή η γυναίκα, μ’ εκείνο το ωραίο της αγάπης το πείσμα, γι’ αυτό είπα να φτιάξω έναν όρκο και να ορκίσω μόνη μου τον γιο μου. 

Ορκίζομαι: 

να μη σκοτώσω το μέσα μου παιδί και  

να το προστατέψω απ’ τα θηρία 

κι όσο και να μου λένε να πουλάω, να ξεπουλάω, να ξεπουλιέμαι 

να επιμένω να σκορπάω, να χαρίζω, να χαρίζομαι 

να μην εγκαταλείψω τα όνειρά μου  

να μην αφήσω να μου τα βρομίσουν με σκουπίδια 

να είμαι εκεί για να ονειρευτώ και άλλα όνειρα με άλλους, άλλες, άλλα 

να βουτήξω στη φαντασία τους 

να ντυθώ τα χρώματά τους 

να ρουφήξω την περιέργειά τους 

να ξεκαρδιστώ με τα αστεία τους 

να ξελιγωθώ παίζοντας μαζί τους 

να ξεχειλίσω από τη χαρά τους 

να αγκαλιάσω την αγάπη τους 

να μοιραστώ τον πόνο τους 

να γίνω μάτια και αυτιά  

να γίνω χέρια και πόδια 

να γίνω μυαλό και καρδιά και ψυχή 

να γίνω άνεμος, νερό, φωτιά και χώμα 

για τα πουλιά να γίνω δέντρο 

για τα ψάρια καθάριος ποταμός 

για τα ζώα χάδι τρυφερό 

για τα λουλούδια λίπασμα και φως 

για τους ταξιδευτές γερό σκαρί 

λιμάνι για τους ναυαγούς 

και για τους μόνους φίλος 

να γίνω ζωγραφιά και μουσική και παραμύθι 

να γίνω δρόμος, χρόνος 

ποίημα 

τον όρκισα ένα βράδυ στη βεράντα με τσίπουρο κι αστέρια. Να έχει την αρμόζουσα βαρύτητα ο όρκος. Βλέπετε στη βεράντα ο γιος μου είχε μάνα. Στην ορκωμοσία πάλι όσοι ορκίστηκαν και μία-μία ένας-ένας πήγαιναν τον τίτλο τους να παραλάβουν με το άκουσμα του ονόματός τους, κανείς δεν είχε μάνα, όλες και όλοι ήταν κάποιου του…  

Καύσωνας και βρέχει στάχτες απ’ τα έργα των επίορκων που ομνύουν ακόμα στην «ανθρωπιά».  

Ο Θεός βοηθός εν τω βίω 

*στη φωτογραφία το πτυχίο του. Του το απένειμε ένα χεράκι παιδικό στην πρακτική του.