Εμπρός με το «ΕΜΠΡΟΣ»

  «Ξέρω πως ποτέ δεν σημαδεύουνε στα πόδια.

    Στο μυαλό είναι ο Στόχος.

    Το νου σου ε;»      Κατερίνα Γώγου

 Το νου σας. Αυτή η κυβέρνηση πάσχει από ασυγκράτητη βαρβαρότητα και από μεθυσμένη αλαζονεία. Δηλαδή αποτελεί ύβρι. Οι μπετατζήδες της Ακρόπολης και οι αντεροβγάλτες των σπλάχνων της Θεσσαλονίκης, επιτίθενται στα πάντα. Σε κάθε τι που αντιλαλεί ελευθερία και δημοκρατία. Με ορμητήριο το «επιτελικό (παρα)κράτος», επιτίθενται σε κάθε τι από όπου θα μπορούσε να προκύψει αισθητικό, ηθικό και λογικό συμπέρασμα, με άλλα λόγια, ορθή κρίση. Σε κάθε τι από όπου θα μπορούσε να προκύψει συνεννόηση και πραότητα, δηλαδή πεδίο γνώσεως και νεύμα ομορφιάς.

 Το νου σας. Αυτή η κυβέρνηση είναι βάρβαρη. Δεν ορρωδεί προ ουδενός γιατί δεν διαθέτει ηθική και συναισθηματική σκευή, το υπόβαθρο εκείνο που ενδέχεται να αποδώσει ποιητικά αποτελέσματα.

 Νεκρότητα και ακόρεστη δίψα για νεκρότητα. Αυτό είναι η βαρβαρότητα, αυτό χαρακτηρίζει τούτη την κυβέρνηση. Η βαρβαρότητα της ακόρεστης αρπαγής του πραγματικού και του συμβολικού κεφαλαίου της κοινωνίας. Της κοινωνίας βέβαια ως ιστορικού υποκειμένου που ταυτοχρόνως παράγει διαρκώς ιστορία. Με άλλα λόγια, παράγει μέλλον. Αυτό ακριβώς αρπάζει η βαρβαρότητα: την παραγωγή μέλλοντος. Καταστροφή,  λοιπόν, θα πει, αρπαγή του μέλλοντος εν τη γεννέσι του.

 Αρπαγή είναι το τσιμέντωμα της Ακρόπολης. Αρπαγή είναι το ξερίζωμα των σπλάχνων της Θεσσαλονίκης. Αρπαγή, όμως, είναι και το τσιμέντωμα της σημαντικότερης, «από τα κάτω», πολιτιστικής οντότητας των τελευταίων ετών: του ιστορικού Ελεύθερου Αυτοδιαχειριζόμενου Θεάτρου «ΕΜΠΡΟΣ». Έδιωξαν τον κόσμο, στραγγάλισαν την δημιουργία, τσιμέντωσαν πόρτες και παράθυρα και στάθηκαν σιδερόφρακτοι εμπρός στο «ΕΜΠΡΟΣ»…

«Στο μυαλό είναι ο στόχος». Στο μυαλό που «συλλογάται ελεύθερα» και επομένως «συλλογάται καλά». Γιατί οι βάρβαροι της πρωτόλειας διάνοιας μισούν όποιον σκέπτεται και μισούν κάθε τι που δημιουργεί ελευθερία, ακριβώς επειδή αντιλαμβάνονται την ελευθερία (των άλλων), ως κίνδυνο. Αυτοί οι βάρβαροι λοιπόν, δεν είναι «μια κάποια λύσις», αυτοί οι βάρβαροι είναι η καταστροφή.

Ένας οργασμός δημιουργίας ήταν το «ΕΜΠΡΟΣ» (διατηρητέο ιστορικό μνημείο από το 1989) και έτσι πρέπει να αγωνιστούμε να παραμείνει. Φιλοξένησε, αρχικά, το θεατρικό οργανισμό «Μορφές» (Μπαντής, Καταλειφός, Οικονομίδου), που μεγαλούργησε και από το 2011, με πρωτοβουλία της ομάδας καλλιτεχνών «Κίνηση Μαβίλη», με την στήριξη της Κίνησης Κατοίκων Ψυρρή, καθώς και πλήθους καλλιτεχνών από όλες τις Τέχνες, συνέχισε να μεγαλουργεί «αλλιώς ωραία».

 Και τώρα οι βάρβαροι ξεριζώνουν την ομορφιά. Όπως προπηλακίζουν μέσα στη νύχτα τους πρόσφυγες και τους πετάνε στον δρόμο από τα μέρη όπου κουρνιάζουν τρομαγμένοι. Όπως δέρνουν τα πιο λαμπρά παιδιά μας. Όπως σκυλεύουν την εργασία και ερειπώνουν την Παιδεία, όπως λεηλατούν το δημόσιο χρήμα, όπως οδηγούν τη Δημόσια Υγεία στον θάνατο.

 Και το γλεντάνε. Με ποδηλατάδες στην Πάρνηθα, με «ξυπόλυτα Σαββατοκύριακα» (Νίκος Καρούζος) στην Τήνο και στις μεσοτοιχίες με τους «γείτονες» στην κλοπή (χωρίς όνομα) και με «αρχαία» διαλείμματα στην Επίδαυρο, παρέα με ολόκληρη τη «γειτονιά» (πάλι χωρίς όνομα).  Και σκαρφαλώνουν στα μάρμαρα για «αναμνηστικές» της καταστροφής  και...και...και…

 Είναι βάρβαροι. Να το επαναλάβουμε πολλές φορές: αυτοί οι άνθρωποι της λεηλασίας και της καταστροφής δεν είναι «μια κάποια λύσις». Γιατί είναι η αντι – ποίηση της δημοκρατίας.