Πανελλήνιες...

Δε διάβασε. Περιμένει να τελειώσει το μαρτύριο. Στίχοι του Novel και του Βέβηλου στροβιλίζουν στο μυαλό του.

Ζωγραφίζει στο γραπτό του: Ήλιους, σπίτια, σκυλάκια, δέντρα κι ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς.

Δε θα χαθεί.

Θα πάει να δουλέψει; Θα ξαναδώσει πανελλήνιες; Θα πάει σε ΙΕΚ; Σε κολλέγιο; Στο εξωτερικό; Κάνεις δεν ξέρει. Άλλωστε παιδί είναι ακόμα!

Το απόγευμα τον έπιασαν να γράφει στον τοίχο του σχολείου:

"Κοίτα με στα μάτια όταν μιλάς γιατί τα λόγια του κενού μοιάζουν απάτη. Με φοβίζουν".

"Άμα ρωτήσουν που χάθηκα πες τους απλά πως τρελάθηκα. Πες τους ότι δε γούσταρα τις συμβουλές τους, ούτε να ζω με τις ενοχές τους".

6-6-23

*Η φωτογραφία είναι αρχείου