Θαλαμοφύλακας

Από τότε που συνταγογραφήθηκε επίσημα ο ύπνος, μάταια ο πετεινός ξελαρυγγιάζεται τα ξημερώματα. Ο ύπνος σαν θάνατος αμύνεται. Εγώ καθεύδω και η καρδιά μου καθεύδει, αυτή που κάποτε αγρυπνούσε, όλοι καθεύδουμε.

Σε φιδιού σώμα κι άλλοτε λαγού η νεκρή ψυχή.

Κι έμεινα να παλεύω εγώ, με ένα χαρτί μπροστά μου, να το υπογράφω ενώπιόν σας διαρκώς, αφού η υπογραφή μου κάθε λίγο σβήνει. Μάτι λοιπόν δεν πρόκειται να κλείσω στο εξής, σιχαίνομαι τους κόσμου τις  μεταμορφώσεις. Θαλαμοφύλακας ξενύχτης,  όλους θα σας προσέχω ως το τέλος, με τα μάτια έξω από τις κόχες πεταγμένα, ώσπου τα βλέφαρά μου οριστικά  να κλείσουν. Ως τότε, ατάραχα ψυχές μου αναπαυθείτε...

Με λέξεις

στην ώρα σας

ακούραστα

θα σας ξυπνώ