Νίκος Προσκεφαλάς
ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
Απόδραση
Κατά βάθος δεν είχε αλλάξει. Είχε παραμείνει εκείνος ο ίδιος έφηβος που με μια μπάλα του μπάσκετ στο χέρι αλώνιζε κάποτε τα [...]
[ Νίκος Προσκεφαλάς / 27.07.20 ]Xρυσόμυγες
Παιδιά στο χωριό, βασανίζαμε τις χρυσόμυγες. Τις δέναμε απ' το πίσω πόδι, δίναμε κάμποσο περιθώριο στην κλωστή, που ήταν [...]
[ Νίκος Προσκεφαλάς / 20.06.20 ]H αποφατική ηθική του Σωκράτη
Καθώς μελετά κανείς το σύστημα της σωκρατικής ηθικής, όπως το αναπτύσσει-έστω και αποσπασματικά- ο Snell στην «Ανακάλυψη του [...]
[ Νίκος Προσκεφαλάς / 30.05.20 ]Eαρινή νάρκη
Ακούγεται απ’ το πρωί ο απορροφητήρας που βουίζει. Στην χύτρα σιγοβράζοντας, ξεψυχάει αργά ένα κοτόπουλο. Kι έξω, [...]
[ Νίκος Προσκεφαλάς / 05.05.20 ]Βουβά τοπία
Ήσυχα, πολύ ήσυχα κυλάει στο ψηφιακό χωριό μας η ζωή. Mόνο το σιγανό τικ τακ του πληκτρολογίου διακόπτει πού και πού τη [...]
[ Νίκος Προσκεφαλάς / 05.04.20 ]Στην εξοχή
Θα ανέβουμε στον απέναντι λόφο, γυρεύοντας ανάσα κι ησυχία. Να μην ακούμε φωνές. Αγαπάει την ηρεμία η σύνθεση, θέλει μυαλό [...]
[ Νίκος Προσκεφαλάς / 16.03.20 ]Αδειανό πουκάμισο
Στην Ιλιάδα η Ελένη είναι μια δυστυχισμένη γυναίκα. Ένα ράκος. Κανέναν δε συγκινεί πια η παρουσία της κι έχει πάψει από καιρό [...]
[ Νίκος Προσκεφαλάς / 13.02.20 ]Μηχανικές βλάβες
Το παρατηρούσε το αμάξι κάθε πρωί. Λιοντάρι γηρασμένο, που έχανε σιγά σιγά δυνάμεις, έφθινε μέρα με τη μέρα σε αντοχή. Και χθες [...]
[ Νίκος Προσκεφαλάς / 05.02.20 ]Το σπίτι
Ήταν εδώ και χρόνια το όνειρό του. Γιατί να μην το πραγματοποιήσει; Στο κάτω κάτω κανέναν δεν έβλαφτε. Η οικογένεια θα το [...]
[ Νίκος Προσκεφαλάς / 05.01.20 ]Τρία μικρά ποιήματα του ταξιδιού
Διαστέλλεται το σύμπαν. Το νιώθω κάτι νύχτες με πανσέληνο, κι ας μην το βλέπω. Και ψάχνω τότε απελπισμένα στο πηγάδι της [...]
[ Νίκος Προσκεφαλάς / 20.12.19 ]Καταιγίδες
Κάθε φορά που ακούω ή διαβάζω για επερχόμενες καταιγίδες κι αστραπόβροντα, φέρνω στο μυαλό το Θεοπόντι, το διήγημα εκείνο [...]
[ Νίκος Προσκεφαλάς / 24.11.19 ]Η πορεία
Όνειρο έβλεπα χθες, επετειακό. Πως ήμουν τάχα στην εσωτερική αυλή του Πανεπιστημίου, ανήμερα δεκαεφτά Νοέμβρη, είκοσι και [...]
[ Νίκος Προσκεφαλάς / 16.11.19 ]Άσπρα φτερά
Τελευταία έπιανε τον εαυτό του να ξεχνιέται κοιτάζοντας ψηλά, το γαλάζιο στερέωμα κι απορούσε. Το ήξερε πως ήταν κόρακας. [...]
[ Νίκος Προσκεφαλάς / 24.10.19 ]Ο ανεμιστήρας
Στο σπίτι δεν έχει aircondition. Τις κάψες του καλοκαιριού τις περνάει κάθε χρόνο συντροφιά μ’ έναν φορητό ανεμιστήρα περιστρεφόμενο, [...]
[ Νίκος Προσκεφαλάς / 05.10.19 ]Γυάλινος κόσμος
«Ευτυχείς αυτοί πού δε συλλογιούνται...» (Φερνάντο Πεσσόα) Ξέγνοιασαν μια για πάντα από έγνοιες και σκοτούρες περιττές, [...]
[ Νίκος Προσκεφαλάς / 20.09.19 ]Φαντάσματα
Όλα τα είχε ταχτοποιημένα. Στο μυαλό πρώτα φυσικά κι έπειτα στην καθημερινότητά του. Βοηθούσε που ήταν και πρακτικός νους. [...]
[ Νίκος Προσκεφαλάς / 31.08.19 ]Ρέκβιεμ καλοκαιρινό
Αν ο κυρ-Αλέξανδρος χαιρόταν κάποτε βλέποντας τον μπαρμπα Φραγκούλη καθισμένο στο πεζούλι της αυλής του να φουμάρει [...]
[ Νίκος Προσκεφαλάς / 16.08.19 ]Θολές εικόνες
Δίχως καμιά εμπαθή πρόθεση, καταθέτω απλώς κριτικό σχόλιο. Από τις πρώτες κιόλας μέρες, η νέα κυβέρνηση εμφανώς επιδεικνύει [...]
[ Νίκος Προσκεφαλάς / 12.07.19 ]Επεισόδιο
Ζέστη αφόρητη. Η άσφαλτος αχνιστό καμίνι. Κι ο ιδρώτας στο κορμί του ποτάμι. Ξαναέριξε μια φευγαλέα ματιά στο χαρτί με τα [...]
[ Νίκος Προσκεφαλάς / 29.06.19 ]Δυϊκός αριθμός
Μα πόση ανοησία να αφήσω πάλι εκτός ύλης το δυϊκό αριθμό. Να μην τον προτείνω ούτε σαν σπουδή προαιρετική. Παράτησατα [...]
[ Νίκος Προσκεφαλάς / 18.06.19 ]Για μια πολιτική της συνύπαρξης
Αυτή που συνεχώς ηττάται στον τόπο είναι η πολιτική. Κι από κοντά ο λαός ως μέτοχος και εκφραστής της. Η πολιτική όχι ως [...]
[ Νίκος Προσκεφαλάς / 03.06.19 ]Το τέλος
Έβγαλε ο Έκτορας την περικεφαλαία, απόγευμα της άνοιξης, να σκουπίσει μια στιγμή απ’ το πρόσωπο τη σκόνη, τα τραύματα, που [...]
[ Νίκος Προσκεφαλάς / 24.05.19 ]Η πάσα
Είχε κάνει σημαία του εκείνη την ατάκα του Ερίκ Καντονά «Το καλύτερό μου γκολ ήταν μια πάσα». Κι έναν ολόκληρο χρόνο [...]
[ Νίκος Προσκεφαλάς / 10.05.19 ]