Ο σοφέρ

Κάθε μέρα, εδώ και σαράντα χρόνια, την ίδια διαδρομή ακολουθούσε για να πάει στη δουλειά του. Όταν, μάλιστα, προβιβάστηκε στην υπηρεσία του και άρχισε να ανεβαίνει ένα ένα τα σκαλιά της ιεραρχίας, απέκτησε και σοφέρ. Από εκείνους τους αγέλαστους με τα μαύρα κοστούμια που σαν κοράκια αραγμένα στα σύρματα της ΔΕΗ οσμίζονται το πτώμα. Τα πράγματα, τελευταία, δεν του πήγαιναν καλά. Πολλές οι απώλειες. Δυσαναπλήρωτες. Είπε ν’ αλλάξει δρομολόγιο. Ν’ αλλάξει προορισμό και να ξεφύγει. Το σκέφτηκε καλά. Στο τέλος πήρε την απόφαση και άλλαξε σοφέρ.