Μαργαρίτα Μανώλη
H Μαργαρίτα Μανώλη είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (Τμήμα Κλασικό). Εργάστηκε ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση. Κατά τη διετία 1989-91 συμμετείχε σε μία ομάδα αναθεώρησης των διδακτικών βιβλίων της Νεοελληνικής Γλώσσας υπό την εποπτεία σχολικών συμβούλων και καθηγητών του Παν/μίου Θεσ/νίκης. Αργότερα έλαβε, κατόπιν εξετάσεων, υποτροφία από το ΙΚΥ, για εκπόνηση διδακτορικής διατριβής με θέμα τον ελληνικό ρομαντισμό.
Πραγματοποίησε μία μελέτη για τον ποιητή Αχιλλέα Παράσχο. Η μελέτη αυτή (280 σελ.) βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών στη συνεδρίαση της 19-12-2014. Τώρα ετοιμάζει μία μελέτη για την ποιητική γενιά μετά το 1880. Ασχολείται επίσης περιστασιακά με επιμέλεια κειμένων.
margaritamanoli@gmail.com
ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
Δεκαπέντε...
Το φθινόπωρο έφτασε με μια ολονύχτια απότομη θύελλα. Η πόλη πνίγηκε στη λάσπη. Είσαι δεκαπέντε, ο κόσμος σου μικρός, δεν σε [...]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 01.12.18 ]Περί γραφής
-τι σημαίνει για σένα η γραφή ; -γράφω σημαίνει ανατρέχω σε σκονισμένες, παλιές ιστορίες, σκάβω το ανείπωτο, γράφω [...]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 24.11.18 ]Των αφανών
Και ξαφνικά άνθισε ένας Νοέμβρης στη μέση του χειμώνα. Ένας, δύο, τέσσερις, εκατό, χιλιάδες. Άναψαν φωτιά στην πικρή πολιτεία. [...]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 16.11.18 ]Μαζί...
Ο θάλαμος του νοσοκομείου γυμνός και ψυχρός. Ανοξείδωτο ατσάλι, καλώδια, άσπρα σεντόνια. Το μοναδικό χρώμα ήταν τα [...]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 10.11.18 ]Ανθρώπινη δουλεία
Το χτύπημα έρχεται απροειδοποίητα. Καταμεσής στο δρόμο. Όπου με έχει ξεβράσει η ζωή. Μαζί με τη λυσσασμένη ερώτηση. Πού είναι [...]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 30.10.18 ]Εφιάλτες
Ξυπνά κάθιδρος. Για ένα λεπτό παγώνει. Είναι μόνος, μαχαιρωμένος από τον εφιάλτη. Τα πνευμόνια του γεμάτα από κάτι βαρύ. Η [...]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 25.10.18 ]Για ένα χαμόγελο
Η πόλη. Μικρή, επαρχιακή. Γονείς στυλοβάτες της κοινωνίας. Και συ, ο «αλλιώτικος», δε χώραγες στη μικρή, τακτοποιημένη [...]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 17.10.18 ]Αγνώστων λοιπών στοιχείων
Ο αέρας βάραινε πάνω από τον καταυλισμό σαν νοτισμένος πνιγηρός μανδύας. Οι ουρανοί άνοιξαν εκδικητικοί. Έξω μαινόταν η [...]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 11.10.18 ]Να απομένεις μόνος...
Μόνος. Μετά εξήντα χρόνια. Η λατρεμένη του δυο χρόνια στο χώμα. Τώρα εκείνος δε ζούσε. Απλώς τα κουτσοβόλευε. Με ατέλειωτες ώρες [...]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 05.10.18 ]Λήθη
Στο καθημερινό δρομολόγιο για τη δουλειά απαθή, παραιτημένα πρόσωπα. Μόνο δυο νεαρά κορίτσια πέρασαν πιασμένα χέρι χέρι. [...]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 30.08.18 ]Αυτοδικία...
Μοιάζει με ηρωίδα από βικτοριανό μελόδραμα. Αξιολύπητη και βαθιά θλιμμένη. Τα μάτια της νεανικά. Το πρόσωπο σαν να πέρασε [...]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 03.08.18 ]Άραγε στον παράδεισο δέχονται βρώμικα μουτράκια σαν το δικό σου;
Τεσσάρων χρονών. Μόνο. Με το νανούρισμα της μάνας για προσκεφάλι. Με μια κούκλα χιλιομαδημένη για συντροφιά. Μοναδικό [...]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 28.07.18 ]Δεν είσαι μόνος
Έδειχνε σαν τα χρόνια να είχαν περάσει από πάνω του σαν οδοστρωτήρας και τον είχαν ισοπεδώσει. Όλο το κορμί του απέπνεε [...]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 20.07.18 ]Περιστέρια
Το σπίτι, ένα διαμερισματάκι στον πρώτο, με ένα μικρό μπαλκόνι, κληρονομιά από μια μακρινή θεία, εκείνος στα πενήντα κάτι, [...]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 06.07.18 ]Η κούκλα
Μια πάνινη κούκλα είχε όλη κι όλη. Την είχε φτιάξει η γιαγιά με τα επιδέξια χέρια της. Με κουρελάκια πολύχρωμα το φόρεμά της. Με [...]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 29.06.18 ]Ο δρόμος...
Χαμηλοτάβανα σπιτάκια, φυτά που αγωνίζονταν για λίγο φως. Ο δρόμος πήχτρα σκόνη το καλοκαίρι, λάσπη το χειμώνα. Γειτονιά [...]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 22.06.18 ]Η αγάπη είναι αχίλλειος πτέρνα
Χρόνια την έβλεπα εκεί περνώντας με τ' αυτοκίνητο. Σ΄ έναν παράδρομο της εθνικής. Πουλούσε χόρτα που μάζευε η ίδια στο βουνό. [...]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 15.06.18 ]Ο Άλλος
Ο άλλος, ο ξένος, ο διαφορετικός. Έτσι ένιωθε. Έτσι τον έβλεπαν. Μόνο κακίες εισέπραττε. Η στοίβα μεγάλωνε μέρα με τη μέρα. Είναι [...]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 09.06.18 ]Απολογισμός
Μαθητής του στο νυχτερινό. Τον συνάντησε μετά από χρόνια. Παιδί από λαϊκή γειτονιά. Τα πρωινά δούλευε σ’ ένα πλυντήριο [...]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 02.06.18 ]Ιωάννης Πολέμης: Ο λησμονημένος ποιητής
Ο ποιητής Ιωάννης Πολέμης. 90 χρόνια από το θάνατό του(28-5-1924) «Μετρίου αναστήματος, ολίγον τι αδύνατος, πολύ ωχρός, με ξανθίζον γένειον, [...]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 29.05.18 ]Οι λέξεις...
Μόνος. Εγώ και το πληκτρολόγιο. Εγώ κι οι σκέψεις μου. Κι οι λέξεις μου; Άφαντες αυτές. Στήνω δόκανο να τις πιάσω, μου [...]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 07.05.18 ]Υπό την επήρειαν...
«Οδηγούσε υπό την επήρειαν», έγραφε η ανακοίνωση της αστυνομίας. Η ψυχρή διατύπωση της γραφειοκρατίας. Είναι που κάθε [...]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 22.04.18 ]Πάσχα της μνήμης
Κάθε που πλησίαζε το Μεγαλοβδόμαδο τον άδραχνε μια αδιόρατη μελαγχολία, αναπολούσε τα παιδικά του Πάσχα στο χωριό, [...]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 31.03.18 ]Η πείνα, ο μεγαλύτερος εξευτελισμός
Πρωί στην κεντρική αγορά της πόλης. Ρούχα καθαρά και πολυκαιρισμένα, όψη χλωμή. Ελαφρά σκυφτός, σαν έτοιμος να δεχτεί κάποιο [...]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 26.03.18 ]480 και κάτι ψιλά
480 και κάτι ψιλά. Τόσο είναι ο μισθός της. Ένα 8ωρο γεμάτο, να σερβίρει καφέδες και ποτά. Και 10ωρο και 12ωρο πολλές φορές. Με τα ίδια [...]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 19.03.18 ]Το πακέτο
Το πτυχίο το πήρε στην ώρα του. Με άριστα. Ατέλειωτες ώρες διάβασμα και «στέρηση εξόδου». Φωτογραφίες, καμάρι και η [...]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 12.03.18 ]Καταμέτρηση
Νύχτα μολυβένια. Ο αέρας μας περονιάζει. Ατέλειωτη βροχή, ένα υγρό πέπλο πάνω μας. Οχτώ μεγάλοι και τέσσερα παιδιά. Όλοι με ένα [...]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 05.03.18 ]Στ' αζήτητα
Ένα παιδί στ' αζήτητα. Αυτό ήταν. Μόνη. Ανεπιθύμητη. Την είχαν εγκαταλείψει στο Δημοτικό Βρεφοκομείο. Νύχτα μέσα σ’ ένα [...]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 26.02.18 ]Ξέχνα
Οσμή παλιού ξύλου ανάμεικτη με φάρμακα. Ένα μπολ με μανταρίνια πάνω στο τραπέζι της κουζίνας έμοιαζε με νεκρή φύση που [...]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 29.01.18 ]Ο χρόνος ραγίζει...
…τι ώρα είναι, έχω αργήσει, περιμένει κανείς, όλοι γύρω σε μια πολυάσχολη μοναξιά, ψάχνω στοιχειώδη πράγματα, ουρανό, βράχια, [...]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 09.01.18 ]